Slow fashion to nie tylko moda, choć trzeba przyznać, że jako taka staje się coraz bardziej popularna. Nic dziwnego – po latach zachłyśnięcia się mnogością niedrogich ubrań, wracamy do jakości i minimalizmu.
Zacznijmy jednak od nazwania pojęć. Co to jest slow fashion? W skrócie, jest to kupowanie ubrań dobrej jakości, które posłużą nam długie lata. Wiąże się również z minimalizmem oraz etyczną modą.
Etyczna moda? Tak, chodzi głównie o ubrania szyte w naszym kraju, zamiast w Chinach i Bangladeszu. Choć niektórzy wiążą termin także z używaniem wegańskich odpowiedników skór i brakiem wełny, jedwabiu oraz odzwierzęcego puchu w kurtkach – to jednak mniej wiążąca odmiana slow fashion. Wręcz troszkę kłócąca się z podstawowymi założeniami, gdzie naturalne materiały zastępują syntetyczne.
Na czym polega slow fashion?
Zanim powiem Ci, na czym polegają wady slow fashion, przedstawię Ci pokrótce najważniejsze założenia.
- jakość, jakość i jeszcze raz jakość. Zamiast kilkunastu nowych ubrań, jedno-dwa, za to takie, które nie znudzi się po miesiącu i wygląda dobrze pomimo wielu spotkań z pralką.
- ekologia. Właściwie o to głównie nam chodzi! Nie bierzemy udziału w zaśmiecaniu środowiska tonami wyrzucanych przez nas ubrań. Pozbywamy się ich dopiero gdy się zużyją. Popularne są także “swapy”, czyli wymienianie się ciuchami.
- cena. Najczęściej ubrania wykonane w Polsce kosztują więcej. Przy tym jednak kupujemy ich mniej. Pewnym rozwiązaniem, choć czasochłonnym, jest kupowanie w ciucholandach.
- tkaniny. Staramy się korzystać z naturalnych, w których nasze ciało czuje się najlepiej. Pewnym kompromisem są włókna sztuczne. Jak ognia unikamy zaś tkanin syntetycznych, wśród których prym wiodą poliester i nylon.
- świadome zakupy. Ponieważ w szafie mamy mniej i nieco drożej, każde ubranie powinno być przemyślane. Czy pasuje do reszty? Na pewno będziemy je nosić? Nie będzie źle wyglądać w przyszłym sezonie?
Wady slow fashion? Przecież to brzmi idealnie!
Rozumiecie już założenia? Uważacie, że to jest coś dla Was, a może nawet już stosujecie? Świetnie! Część z tych punktów sama urzeczywistniam, choć zapewne za mało, by moja garderoba była slow fashion.
A jednak uważam, że nieco za mało mówi się o przypadkach, w których to nie jest sposób na życie dla nas! Pewne wady slow fashion sprawiają, że nie każdy może pozwolić sobie na taki styl życia.
I nie mówię jedynie o ludziach uboższych.
Przykład? Dzieci. Oczywiście, że istnieją ubranka slow fashion dla nich! Wyobraź sobie teraz typowego dwulatka. W ciągu dnia ubrudzi swoje odzienie jedzeniem, trawą, plasteliną i piaskiem, a wszystko to zamoczy łzami. Rzecz jasna zawsze można mieć dyżurne ubranko na plac zabaw, a do jedzenia zakładać kaftan. No można. Do momentu gdy zapomnisz lub opadniesz z sił.
Pewnym rozwiązaniem jest przekazywanie sobie nawzajem ubrań i kupowanie używanych od znajomych lub w ciucholandach. Dwulatek i tak ma gdzieś metkę (póki go nie drapie) i nie dowie się, że jego dresik nie pochodzi z najnowszej kolekcji.
Prawdą jest jednak, że maluch tych ubrań potrzebuje więcej (szczególnie gdy plami na potęgę) i garderoba kapsułowa może być trudna do stworzenia – zwłaszcza że berbeć szybko rośnie.
Slow fashion i matka
No dobrze, a co z matką berbecia? Jednego, dwóch, a może nawet czterech?
Zatrzymajmy się na trójce!
Pac! Lepkie rączki dwulatka z całej siły przytulają się do mamy. Na sukience za cztery stówy widać odcisk margaryny w kształcie łapki. Matka leci szybko zaprać. Zakłada drugi zestaw – w szafie widać dno, bo przecież ubrań ma niewiele. Zdążyła pochodzić 5 minut, gdy drugi bobas ulewa jej na rękaw.
Znam ten odcisk margaryny. “Zarzygany” rękaw również. Czyżbym zapomniała o przeciekającym biustonoszu? I spacerze z dzieckiem?
Dlatego w newralgicznym okresie macierzyństwa nosiłam tanie ubrania z ciucholandów i sieciówek. Wiele z nich musiałam wyrzucić z powodu plam nie do doprania.
Oczywiście są kobiety, których takie wady slow fashion nie przerażają. Ustalmy, że są raczej zamożne i wizja zniszczenia na amen dwóch sukienek za kilkaset złotych w ciągu miesiąca ich nie przerasta.
Co mnie zastanawia…
Myślę także nad argumentem niezaśmiecania planety milionami ubrań z sieciówek i obawiam się, że aby odwrócić ten trend, osób stosujących slow fashion musiałoby być nieco więcej, niż dziś. Przy aktualnej liczbie prawdopodobnie tych ubrań jest mniej więcej tyle samo. A może nawet na śmietniku wylądowało ich więcej, bo ktoś nie kupił.
Czy w takim razie nie warto?
Oczywiście, że warto!
Przede wszystkim, polecam ciucholandy. Dla matki, dziecka, bezdzietnych – dla każdego.
Po drugie, pytajmy w sklepach o naturalne materiały. Narzekajmy na poliester. Niech wiedzą, że w następnej kolekcji ma go być jak najmniej 😉
Po trzecie, róbmy tyle, ile możemy. Nie chodzi przecież o to, by zapożyczać się na dres polskiej firmy, bo inaczej nie jesteśmy w porządku wobec innych ludzi, planety i wszechświata. Kup z sieciówki, ale popatrz na szwy i skład.
Tak, slow fashion ma wady. Dla niektórych jest nie do przejścia.
Może jednak Wam odpowiada? 🙂
